.jpg)
ARTYKUŁ
SZCZĘŚLIWE DZIECKO
= SAMODZIELNOŚĆ + USPOŁECZNIENIE + DOBRE RELACJE
Z RÓWIEŚNIKAMI + ORGANIZACJA CZASU WOLNEGO
Najważniejszym celem w pracy z dzieckiem, a szczególnie z dzieckiem ze spektrum autyzmu, jest zrobić wszystko, by zapewnić mu, jak najlepszy start w dorosłość
i tak wpłynąć na rozwój małego dziecka, aby w przyszłości był jak najbardziej samodzielnym i niezależnym, na miarę swoich możliwości człowiekiem.
Rozwijanie wymienionych w tytule umiejętności jest priorytetem nauczycieli i specjalistów podczas opracowywania programów edukacyjno - terapeutycznych dla naszych przedszkolaków. I tak:
1. SAMODZIELNOŚĆ – w rozwijaniu samodzielności małych dzieci najważniejsza jest maksymalna praca nad rozwojem SAMOOBSŁUGI, czyli: sygnalizowanie
i załatwianie potrzeb fizjologicznych, korzystanie z toalety, samodzielne ubieranie i rozbieranie wszystkich części garderoby, mycie całego ciała, w tym mycie głowy, odpowiednie używanie kosmetyków, czesanie włosów, jedzenie łyżką, widelcem i nożem oraz samodzielne przygotowywanie prostych potraw i napojów, ścielenie łóżka, wykonywanie prac porządkowych.
Propozycje do pracy w domu:
a) wygospodarujmy czas na to, by dziecko samodzielnie ubierało się i rozbierało, wyzbądźmy się wyręczania w myśl tego, że się spieszymy na kolejne zajęcia, bądź do pracy,
b) przyjdźmy po dziecko kilka minut wcześniej, po to, by umożliwić mu samodzielne założenie butów, kurtki, czapki,
c) zaproponujmy i nauczmy dziecko np. wieszania prania, odkurzaniu pokoju, pieczenia z mamą ciasta, przykręcanie z tatą śrubek, wyjmowanie naczyń ze zmywarki; (prace domowe są najlepszą terapią manualną, rozwijającą motorykę dużą i małą, oprócz rozwoju ruchowego dają też przygotowanie do samodzielnego funkcjonowania w przyszłości, uczą poczucia obowiązku),
d) zwróćmy uwagę na fakt, że każdy, a w szczególnie dzieci mają prawo do popełniania błędów, np. stłuczenie kubka, zgubienie czegoś, pobrudzenie się, zrobienie dziury w spodniach nie jest tragedią, każdemu z nas może się przytrafić, wszystkie czynności wykonane samodzielnie z powodzeniem lub nie, są dla naszych podopiecznych budujące i motywujące do dalszego działania.
2. USPOŁECZNIANIE – to obszar społeczny naszych dzieci, który rozwijamy m.in. poprzez naukę używania zwrotów grzecznościowych, załatwianie prostych spraw, nauka proszenia o pomoc, prawidłowe zachowania w środkach komunikacji (autobus, bus) oraz miejscach użyteczności publicznej (kino, teatr, fryzjer, pizzeria itp.).
3. RELACJE Z RÓWIEŚNIKAMI - rozwijamy poprzez kontakt dziecka z rówieśnikami w czasie wspólnych zabaw i zajęć. Należy umożliwić dziecku udział w spotkaniach towarzyskich z osobami, z którymi dobrze się rozumie i lubi spędzać z nimi czas.
4. ORGANIZACJA CZASU WOLNEGO - to umiejętność, z którą często my dorośli mamy problem. Każdy człowiek, niezależnie od poziomu funkcjonowania ma prawo do rozwijania swoich zainteresowań. Pomóżmy naszym dzieciom, odkryć i rozwijać zainteresowania, pasje i marzenia. Często najlepszym rozwiązaniem jest uprawianie sportu.Sport niezależnie od dyscypliny jest formą najlepszej rehabilitacji i uspołecznienia dla naszego dziecka.
Zachęcam rodziców do współpracy i kontynuacji w rozwijaniu samodzielności naszych dzieci w środowisku domowym.
Iwona Michalak